Kostrzewski Henryk (1924 - 1997) Powstaniec...

Kostrzewski Henryk (1924 - 1997) Powstaniec Warszawski

pseudonim Kruk
Urodził się 27 V 1924 r. w Warszawie w rodzinie Wincentego i Jadwigi. Miał 2 siostry - Halina Piotrowska zamieszkała w Szczecinie, Janina Wachlewska zamieszkała w Warszawie.
Podczas II wojny światowej w szeregach ZWZ (Siły Zbrojne w Kraju podczas II wojny światowej, w okresie od 13 XI 1939 do 14 II 1942), a po reorganizacji w Armii Krajowej. Zaprzysiężony w Warszawie w czerwcu 1940 r., z przydziałem do oddziału na Ochocie, gdzie przeszedł szkolenie do walki w mieście, brał udział w rozprowadzaniu prasy konspiracyjnej i w małym sabotażu. Przydzielony do I Obwódu "Radwan" (Śródmieście) - 3. Rejon "Ratusz”. Przydzielony do batalionu "Bełt" w strukturach Wojskowej Służby Ochrony Powstania. Batalion powstał na bazie VI Zgrupowania WSOP i brał udział w walkach w czasie powstania warszawskiego w podobwodzie Śródmieście Południowe pod rozkazami komendanta oddziału Erwina Brenneisena. Od 1 VIII 1944 r. do 2 X 1944 r. brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim w Śródmieściu. Teren operacyjny batalionu obejmował ulice: Al. Jerozolimskie – Poznańską – Lwowską – Nowowiejską – Suchą – Wawelską – Raszyńską do Al. Jerozolimskich. Najważniejszym zadaniem było uniemożliwienie przemarszów nieprzyjaciela przez Al. Jerozolimskie oraz budowa i obrona przekopu łącznikowego na osi północ – południe w celu zapewnienia łączności między obu częściami Śródmieścia. W obronie przekopu toczono ciężkie walki w pierwszej połowie sierpnia.
Szczególnie ciężkie walki batalion prowadził we wrześniu w celu odbicia budynków Szkoły Pożarnictwa na Nowym Świecie. Obiekt miał ważne znaczenie strategiczne ponieważ zamykał Niemcom dostęp do placu Trzech Krzyży.
W drugiej połowie września nasiliły się niemieckie ataki z rejonu Dworca Głównego wzdłuż ul. Nowogrodzkiej i Al. Jerozolimskich dążące do podzielenia Śródmieścia na dwie części. Na odcinku zniszczono trzy „goliaty” i spalono cztery czołgi. Do końca powstania Niemcy nie zdołali uzyskać przejścia przez Al. Jerozolimskie.
2 X 1944 r. po kapitulacji Warszawy wywieziony do obozu przejściowego w Pruszkowie a następnie miał być wywieziony do Niemiec, udało mu się uciec z transportu.
Ojciec Henryka, Wincenty (ur. 2 VIII 1897 r.) był więźniem w KL Auschwitz 12 VIII 1944 r. transportem więźniów z powstania w obozie oznaczony jako więzień polityczny nr 191425. W dniu 24 VIII 1944 r. przeniesiony do obozu koncentracyjnego Natzweiler. Zmarł 26 X 1944 r. (Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz - Birkenau, Księgi Pamięci).
Po II wojnie światowej Henryk ożenił się z Feliksą z d. Szczurowska (30 V 1930 - 20 VIII 2015), pochodzącą z Czartajewa koło Siemiatycz, wspólnie wychowywali jej syna - Wiesława.
Mieszkali w Ustce na ulicy Stalina 85, Henryk pracował jako robotnik w firmie Baltona zaopatrywanie statków. W Słupsku mieszkali od 1953 r. przy ul. Niemcewicza. W 1964 r. Pracował w Słupsku w Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjno Montażowych Budownictwa Rolniczego (PRIMBR). Ostatnie lata przepracował WUPEC w Słupsku jako instalator wodno kanalizacyjny.
1 VIII 1986 r. otrzymał medal Za Zasługi dla Miasta Słupska, w maju 1969 r. Wyróżniony Odznaką Honorową Województwa Koszalińskiego, odznaczony Krzyżem Kawalerskim 23 VII 1980 r., Warszawskim Krzyżem Powstańczym 27 X 1982 r., Krzyż Partyzancki otrzymał 16 VII 1976 r., Krzyż Armii Krajowej otrzymał 22 V 1979 r., Medal Za Warszawę otrzymał 25 VI 1970 r., Medal Zwycięstwa i Wolności w 1945 r. 25 VI 1970.r. odznaczony Medalem Wojska Polskiego nadawanym przez Rząd Polski w Londynie 15 VIII 1948 r.
Zmarł 5 I 1997 r. w Słupsku, pochowany na starym cmentarzu, spoczywa Sektor 6B Rząd 1 Nr grobu 5_5
https://slupsk.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=6085&inni=0&cinki=1
źródła: IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945”; Muzeum Powstania Warszawskiego, powstańcze biogramy; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska, Informacje i dokumenty przekazane przez Jerzego Szczurowskiego - pięknie dziękuję.
©Ewa Alicja Slomska