Jastrzębska z d. Ciszewska Halina (1926...

Jastrzębska z d. Ciszewska Halina (1926 - 2010) Powstaniec Warszawski

Pseudonim "Bocian"

Urodziła się 8 I 1926 r. w Warszawie. Córka Kazimierza (ur. 1895, syn Jana i Zofii z d. Szewczyk) i Marianny z d. Janik (ur. 1897, córka Michała i Marianny z d. Hujek).
W okresie międzywojennym uczyła się w Gimnazjum Żeńskim Leonii Rudzkiej przy ul. Zielnej 13 w Warszawie. Podczas okupacji uczestniczyła w tajnych kompletach, była także harcerką 22. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. Od 1 I 1943 r. w Armii Krajowej, w Szpitalu Ujazdowskim przeszła szkolenie sanitarne. Podczas Powstania Warszawskiego, od 1 VIII do 2 X 1944 r., była sanitariuszką w sali opatrunkowej Szpitala Polowego IV Zgrupowania AK „Gurt” w budynku gimnazjum przy ul. Złotej 58. Szpital palił się w połowie sierpnia po obrzuceniu go bombami zapalającymi. Sanitariuszki ugasiły pożar i uratowały rannych. Na początku września, wobec niebezpiecznej sytuacji jaka zapanowała na tym odcinku, ciężko rannych ewakuowano na ul. Pierackiego, gdzie większość z nich zginęła. Szpital dotrwał do kapitulacji. Dopiero wtedy został ewakuowany na ul. Chmielną 28, do punktu zbornego ewakuowanych szpitali w Śródmieściu Północnym.
Po powstaniu wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Na stacji w podmiejskich Włochach uciekła wraz z kilkoma koleżankami z pociągu wiozącego je do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie. Razem z koleżanką ze szkoły i oddziału, Cecylią Kołodziejek ps. „Sikora”, przedostała się do Jackowic (gmina Zduny, powiat łowicki), gdzie mieszkała i pracowała w dworku jej ciotka, następnie w Dąbrowie Zduńskiej gdzie doczekały końca wojny. W lutym 1945 r. wróciły do Warszawy.
Po wojnie ukończyła Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Warszawie (1951). Pracowała w Klinice Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej i w centralnym oddziale dla chorych na chorobę Heinego-Medina. Od 1952 r. w Słupsku, gdzie była organizatorem i w latach 1952–1991 ordynatorem Oddziału Dziecięcego Chorób Zakaźnych w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Słupsku. Wdrożone przez nią metody leczenia minimalizowały skutki choroby Heinego-Medina. Organizowała szkolenia dla innych lekarzy regionu. Była też zastępcą Rzecznika Dobra Służby Zdrowia w Okręgowej Komisji Kontroli Zawodowej województwa koszalińskiego.
Mieszkała przy ul. Solskiego 3. Była żoną żona Stefana Jastrzębskiego. Mieli dwoje dzieci Marię i Jacka.
Należała do Środowiska Żołnierzy IV Zgrupowania AK „Gurt” działającego przy Zarządzie Stołecznego Województwa Warszawskiego ZBoWiD. W 1982 r. została odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Zmarła w Słupsku 18 I 2010 r., spoczywa na Cmentarzu Starym Sektor 8BG Rząd 1 Nr grobu 8_8
https://slupsk.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=27383&inni=0&cinki=1
24 VI 2020 r. Rada Miejska w Słupsku nadała rondu u zbiegu ul. Franciszka Szafranka, Edwarda Łady - Cybulskiego i Marty Aluchny - Emelianow nazwę Rondo im. Haliny Jastrzębskiej.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego, Warszawa-Ochota, parafia św. Jakub, Księgi ślubów 1925; Muzeum Powstania Warszawskiego, biogramy powstańcze; Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego; Powstaniec Warszawski 2020, nr 3(101), s. 88-90 2020; Materiały prasowe; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska; materiały własne.

©Ewa Alicja Slomska